'Oταν ήμουν μικρή . . .

Όταν ήμουν μικρή μιλούσα αλαμπουρνέζικα νομίζοντας πως μιλάω γαλλικά.Όποτε

περνούσαν κίτρινα λεωφορεία απο μπροστά μου τα χάζευα λεπτά ολόκληρα μέχρι να χαθούνε στο τέλος του δρόμου,πουλούσα τα παιδικά μου βιβλία στη γειτονιά για να αγοράζω γράνίτες,δεν φοράω ποτέ παντόφλες στο σπίτι και πλένω τα χέρια μου πάντα με ζεστό νερό,τρελαίνομαι να βρίσκομαι στο νερό,βουτάω τα χέρια μου μέσα στο ρύζι και λατρεύω τις χοντρές γάτες,όταν μεγαλώσω θέλω το σπίτι μου να είναι απο ψωμί γλυκά και ζάχαρη,το μπλέ με γεμίζει με ταξιδέυει μου ταιριάζει,η αγαπημένη μου λέξη ειναι ''κονκάρδα'' και το χάος του δωματίου μου είναι μια τάξη που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι,αγαπώ τους λευκούς μονόκερος,φτιάχνω σενάρια και ιστορίες στο μυαλό μου με δράκους πελώρια δένδρα αμμουδιές με κοχύλια γοργόνες και πυραμίδες απο γλυκά και σοκολάτες,περπατάω στο δρόμο επαναλαμβάνοντας στιχάκια στο μυαλό μου ξανά και ξανά,μυρίζω το φαγητό μου,πάω στο παράδεισο κάθε μέρα,ακούω φωνές ''μου'' και βλέπω  φαντάσματα.Θυμάμαι έναν χειμωνα που είχαν πέσει χρυσά βατράχια στο κήπο μας κι ο μπαμπάς μου έτρεχε να τα μαζέψει με μια τρύπια απόχη,όλο το βράδυ,το πρωί όταν ξύπνησα το ποδήλατο μου ήταν χρυσο,κι η σέλα μου το ιδιο,και η λεμονιά στο κήπο επισης,και το νερό στο σιντριβάνι κι αυτό χρυσο,μονο οι γαλότσες του μπαμπά έμειναν ιδιες,λασπωμένες όπως ητανε,τα χέρια μου ητανε χρυσα,τα ποδια μου κι αυτα χρυσα,κι οπου πατουσα αφηνα χρυσες πατημασιες,έκρυψα λοιπόν τα χερια στις αδειες μου τσεπες να μην τα δει η μανα μου και με μαλώσει,μπήκα τρέχοντας στο δωμάτιο μου φτερνίστικα 3 φορές κι είδα παντού χρυσόσκονη μέχρι το ταβάνι. . . .