Κατάφαση

Κάθε βράδυ
εύχομαι το πρωί
να γίνω αυτό που είμαι

Κλείνω πίσω μου τις πόρτες
σαν εκρεμμότητα
και λέω:
‘’αν δεν το κάνω
θα πνιγώ με το Α που Αρνήθηκα’’
κι έτσι
Αρκούμαι σ’αυτό

Αναχώρηση

Πήρα απόφαση να ταξιδέψω
Έπιασα μια θέση στο παράθυρο

Κι αφέθηκα στα χαλίκια
πλάι στις γραμμές του τραίνου
Στα πόδια μου
κρέμόταν το μαυρο φουστανι
της μητέρας μου
Κι η δερματινη ζώνη
του πατέρα μου
έσφιγγε
ολόγυρα
ψηλά την μέση
Σε όλη την διαδρομή
ερχότανε ο θάνατος και καθότανε δίπλα μου,
αμίλητος
με το χέρι του
πάνω στο γόνατό μου

Αρχιζε απ'το τζάμι να βραδιάζει
κι ο θάνατος άλλαξε κουπέ
Τον άκουγα μέσα στην νύχτα
να γυροφέρνει
στο μαξιλάρι
-εκεί που ακουμπάς καιι πάντα κάτι θυμάσαι-
Άκουγα τον βήχα του
να τρίζει το μονό μου κρεββάτι 

Ξημέρωσε
κι όλα δυσκόλεψαν
χωρίς αποσκευές

Δεν είμαι εδώ
δεν είμαι εγώ