Σελίδες

28 Δεκεμβρίου 2011

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Είναι πάντα συνεπής στα ραντεβού του και πάντα φορτωμένος με δώρα στο σάκο του.Όλα τα παιδιά στις γωνιές του κόσμου,περιμένουν κάθε χρόνο τον ερχομό του ασπρομάλλι γέροντα,που ταξιδεύει μέσα σε μια νύχτα σε όλα τα σπίτια για να αφήσει τα δώρα που του ζητήθηκαν από γράμματα ή ευχές,κάτω απο τα Χριστουγεννιάτκα δέντρα.Είναι πάντα χαμογελαστός.Το εργαστήρι του είναι σκαμμένο μέσα σ’ένα βουνό,που απο μακριά μοιάζει μ’ένα τεράστιο αυτί,για να ακούει έτσι και τις ευχές των παιδιών που φέρνει ο  άνεμος από κάθε γωνιά της γης. 
Είνα ίσως ο καλύτερος  φίλος των παιδιών που δεν τους χαλάει χατίρι και πραγματοποιεί τις επιθυμίες τους κάθε Χριστούγεννα.Αγγίζει το κόσμο τους με ένα δικό του ’’μαγικό’’ τρόπο.
Γιατί όμως ένα παιδί έχει ανάγκη να πιστέψει στον Άγιο Βασίλη.Τί ειναι αυτό που τον κάνει καλό σύμμαχο ενός παιδιού.Η ιστορία του;Το πώς μπαίνει κρυφά απ’τις καμινάδες και αφήνει τα δώρα;Το μυστήριο που δημιουργείται γύρω απ’αυτόν;Η ικανότητα του να πραγματοποιεί επιθυμίες που δεν έγιναν πραγματικότητα μέσα σ’όλη την χρονιά;
Μπορεί ένας πλασματικός Άγιος Βασίλης να δώσει μια αίσθηση ασφάλειας σε ένα παιδί,να το κάνει να αισθανθεί μοναδικό;
Πόλλα παιδιά ζητούν σαν δώρο το παιχνίδι που δεν τους αγόρασε η μαμά και ο μπαμπάς,κι έτσι ελπίζουν την τελευταία στίγμη ο Αι Βασίλης να κάνει κάτι.Με αυτόν το τρόπο γίνεται ένα αγαπητό πρόσωπο στα παιδιά,ένας καλός φίλος όπως είπαμε,που τους ακούει και υλοποιεί τα θελήματα τους.Η έκπληξη των παιδιών σε συνδυασμό με την προσμονή δημιουργεί πολλά συναισθήματα και σκέψεις στο μυαλό τους που παίρνουν μεγάλες διαστάσεις.Το λάθος μας δεν είναι πως αφήνουμε ένα παιδί να πιστέψει στον Άγιο Βασίλη.Αλλά οτι δίνουμε την εντύπωση πως έιναι κάποιος ο οποίος αναλαμβάνει ευθύνες που αναλογούν σε εμάς.Ακούγεται λίγο τραβηγμένο,αλλά δεν είναι.
Ας πάρουμε το παράδειγμα που έδωσα προηγουμένως.Αν ζητάμε απο το παιδί μας να γίνεται όσο καλύτερο μπορεί όλη τη χρονιά,μόνο και μόνο για να του φέρει ο Άγιος Βασίλης το δώρο που δεν του πήραμε εμείς,αυτό αυτόματα βάζει το παιδί σε μια προσπάθεια βελτίωσης που έχει ως στόχο την επιβράβευση.Και τα παραδείγματα είναι πολλά και διάφορα....
Δεν υπάρχει κανένας λόγος όμως να τους χαλάσουμε τη φαντασίωση. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η στάση και η συμπεριφορά  μας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε  τη σκέψη και τη φαντασία τους. Τα  παιδιά έχουν την ανάγκη μέχρι κάποια  ηλικία να πιστεύουν σε σύμβολα, μύθους ή παραμύθια.Αρκεί αυτή η ανάγκη να μην μπερδεύεται με επιθυμίες που έχουν να κάνουν με τους γονείς.Αυτό που έχει σημασία επίσης δεν είναι η αξία του δώρου. . .
Μην ξεχνάτε πως κάθετι που επινοεί ο άνθρωπος έχει και κάποια σκοπιμότητα.
Κι επειδή στις μέρες μας τα ακριβά δώρα δεν είναι κάτι εφικτό,μαζέψτε τις στιγμές,τις μέρες και τις ώρες όλης της χρονιάς που ήσασταν απών και περάστε το χρόνο σας με τα παιδιά σας,στολίζοντας το σπίτι,φτιάχνοντας κουλουράκια,βασιλόπιτα ή ό,τι άλλο σας κατέβει και αφιερώστε το μυαλό και το είνα σας μαζί τους.Θα αισθανθούν εξίσου όμορφα με τα συναισθήματα που θα προκαλέσετε,με τις μυρουδιές στο σπίτι,την οικογενειακή ατμόσφαιρα και τις ζεστές αγκαλιές,κάτι που Άγιος Βασίλης ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι σε θέση να κάνει.
Άλλωστε ποιος είπε ότι δεν υπάρχει;

26 Δεκεμβρίου 2011

Το παπάκι @ και η ιστορία του


Το περίφημο παπάκι λοιπόν.
Με τη λέξη “παπάκι” αναφερόμαστε στο σύμβολο @ που συνοδεύει κάθε διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ποιά η ιστορία του @ και πώς το αποκαλούν σε άλλες χώρες;


Το 1972, ο Raymond Samuel Tomlinson, προγραμματιστής στο επάγγελμα, έστειλε το πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα, γνωστό σήμερα ως eίδημο mail χρησιμοποιώντας το σύμβολο @, για να δείξει τη θέση του παραλήπτη. Μέχρι τότε τα ηλεκτρονικά μηνύματα μπορούσαν να σταλούν σε χρήστες που χρησιμοποιούσαν τον ίδιο υπολογιστή. Ο Tomlinson, που χρησιμοποίησε μια πρότυπη συσκευή τηλετύπου, κατάλαβε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα σύμβολο που θα διέφερε από το όνομα ώστε να μην υπάρξει καμία σύγχυση. Εντούτοις, πριν το σύμβολο αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα στα πληκτρολόγια γραφομηχανών στο 1880 και αργότερα στα πληκτρολόγια QWERTY της δεκαετίας του ‘40, το @ είχα μια μεγάλη ιστορία της χρήσης του σε όλο τον κόσμο.

Οι γλωσσολόγοι διχάζονται ως προς το πότε εμφανίστηκε αρχικά το σύμβολο. Πολλές θεωρίες έχουν ακουστεί σχετικά με την προέλευση του.
* 6ος ή 7ος αιώνας. Μοναχοί το χρησιμοποιούσαν για να γράφουν γρηγορότερα τη λέξη ad (at στα λατινικά)
* Χρησιμοποιήθηκε από εμπόρους για να προσδιορίσουν την έννοια του “το κάθε ένα” δηλαδή η έκφραση 10 μήλα @ 1€ υποδηλώνει συνολικό κόστος 10€, ενώ η έκφραση 10 μήλα at 1€ υποδηλώνει συνολικό κόστος 1€.
* Προέρχεται από το ελληνικό ανά
* Τελευταία ένας καθηγητής Ιστορία στην Ιταλία, ανακάλυψε έγγραφα του 14ου αιώνα που εμφάνιζε το @ σα μονάδα μέτρησης.
Στα Αγγλικά το @ είναι η συντομογραφία του “at”, αλλά σε άλλες χώρες, έχει εντελώς διαφορετικό όνομα.

 Δείτε μερικά από τα ονόματα του @ σε άλλες χώρες…


Αφρική Ουρά πιθήκου
Βοσνία, Σερβία, Κροατία Αναφέρονται σ’αυτό ως Crazy I
Χονγκ Κονγκ Εχει την ίδια έννοια όπως και στα αγγλικά
Ισπανία, Καναλονία, Πορτογαλία Το ονομάζουν arrova, μία μονάδα μέτρησης βάρους
Δανία Σύμβολο άλφα, ή προβοσκίδα ή ουρά γουρουνιού
Κάτω χώρες Ουρά πιθήκου
Γαλλία Σαλιγκάρι
Γερμανία Ουρά πιθήκου
Ελλάδα Παπάκι
Ουγγαρία Σκουλήκι
Ιταλία Σαλιγκάρι
Ιαπωνία Σύμβολο α
Κινέζικα Ποντίκι
Νορβηγία Ουρά γουρουνιού
Πολωνία Μαϊμού
Ρουμανία Την ίδια έννοια όπως και στα Αγγλικά “at”
Ρωσία Σκυλάκι
Σουηδία Προβοσκίδα
Τουρκία Αυτί

Του Ανδρέα Σοφαντζή

Πηγή: http://www.techpress.gr/index.php/archives/6235

24 Δεκεμβρίου 2011

Aποσπάσματα βιβλίων

Με αφορμή κάποια βιβλία που έχω διαβάσει στο παρελθόν,πήρα την απόφαση να παραθέσω κάποια αποσπάσματα τους και ελπίζω πως θα δημιουργήσει μια αίσθηση σε κάποιους,έστω κι αντιφατική κι αρνητική.
 Ας ξεκινήσουμε με τον μεσιέ Λεό Μπουσκάλια απο το βιβλίο του 
  • ’’Να ζείς Να αγαπάς και να μαθαίνεις’’:
«Υπάρχουμε εμείς, ο εαυτός μας και πάνω σ’ αυτό τον εαυτό συσσωρεύουμε χιλιάδες και χιλιάδες πράγματα που μπορεί να μην είναι ο εαυτός μας, μα που να ανήκουν μάλλον στην οικογένειά μας, την κουλτούρα μας, τους φίλους και ούτω καθεξής. Τα παίρνουμε μαζί μας και τότε αυτά γίνονται εμείς και είμαστε ικανοί να πεθάνουμε για να υπερασπίσουμε αυτό το «εμείς» και καταφεύγουμε στην απάθεια για να αποφύγουμε τις προκλήσεις του νέου εαυτού.Δημιουργούμε επίσης μοντέλα τελειότητας. Περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να κάνουμε τον έξω κόσμο να ταιριάσει μ’ αυτό που νομίζουμε εμείς σαν τέλειο».
 «Πρώτα από όλα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο και να πάψουμε να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους σαν αντικείμενα.Είμαστε ευάλωτοι, εύθραυστοι, είμαστε αδύναμοι εύκολα σπάμε,εύκολα τρομαζουμε.
Είναι τόσο εύκολο , έτσι ευάλωτοι που είμαστε και εύθραυστοι , να ανοίξουμε μια τρύπα στον άλλον και να τον κάνουμε να υποφέρει.Είναι όμως εξίσου εύκολο να κλείσουμε την τρυπα με το ίδιο δάχτυλο που την άνοιξε.Εξαρτάται από ποια πλευρά του ατόμου είσαι.
»
 
  • Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Διακογιάννη "Τέρα Άμου":
 «..Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής.Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ' την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε Αγαπημένου...»

  • Η μοναξιά είναι απο χώμα  Μάρω Βαμβουνακη
«..Τι θα πει να φύγω μακριά σου για να γλιτώσω? Δεν είναι ζήτημα τόπου το φευγιό. Να γλιτώσω δηλαδή από τι? Από την αγωνία μου να γλιτώσω, από τον πόνο μου να γλιτώσω. Με τσούζει το μάτι μου και το βγάζω να μην τσούζει. Κι ύστερα τι?
Κι ύστερα τι? Λέει όλη μου η ύπαρξη σήμερα έτσι όπως περπατά σε ανοιξιάτικο χωματόδρομο κι επιστρέφει. Τι? Κι επιστρέφει.
»
 
  • Ιστορίες του κ.Κουνερ του Μπέρτολτ Μπρεχτ  (Όλες οι ιστορίες έχουν ένα κοινό άξονα:δείχνουν την συμπεριφορά του ατόμου, του κ.Κουνερ,απέναντι σε φαινόμενα της καθημερινής ζωής,και τις αντιδράσεις του απέναντι σε καθιερωμένες αντιλήψεις και καταστάσεις.Όλες αυτές οι ιστορίες του βιβλίου συνθέτουν έναν κόσμο ’’εν κινήσει’’).
 Σοφή στούς σοφούς είναι η στάση
«Κάποτε επίσκεφτηκε τον κ.Κ. ένας καθηγητής της φιλοσοφίας κι άρχισε να του μιλάει για τη φιλοσοοφία του.Μετά απο λίγη ώρα ο κ.Κ. είπε στον καθηγητή: Κάθεσαι ενοχλητικά,μιλάς ενοχλητικά.Σαν τ’άκουσε αυτό ο καθηγητής θύμωσε και του είπε:Δέ μ’ενδιαφέρει τί σκέφτεσαι για το άτομό μου,μ’ενδιαφέρει να μάθω τη γνώμη σου γι’αυτά που λέω.Αυτά που λες δεν έχουν περιεχόμενο,αποκρίθηκε ο κ.Κ.Σε βλέπω να βαδίζεις αδέξια,και το βάδισμά σου δέν έχει προορισμό.Μιλάς σκοτεινά και η ομιλία σου δέ φωτίζει τίποτα.Βλέποντας τη στάση παύει να μ’ενδιαφέρει ο στόχος σου.»
 
Κουβέντες
 «Εμείς οι δυό δεν έχουμε πιά τίποτα να πούμε,έιπε ο κ.Κ. σε κάποιον.Γιατί; ρώτησε ο  άλλος τρομαγμένος.Γιατί όταν είμαι μαζί σου δε λέω καμιά λογική κουβέντα,παραπονέθηκε ο κ.Κ. Μα αυτό δε μ’ενοχλεί καθόλου,τον παρηγόρησε ο άλλος.Το πιστεύω,είπε με πικρία ο κ.Κ.,ενοχλεί όμως εμένα.»

  •  «ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ… ΖΕΥΓΑΡΩΝΕΙ»    SHEPARD GELLERT
«Εμάς τους ανθρώπους, μας προγραμματίζουν να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να ενεργούμε με ορισμένο τρόπο οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι θείοι κι οι θείες, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, οι δάσκαλοι, οι συνομήλικοί μας και μερικά τυχαία περιστατικά, όπως το δάγκωμα από ένα σκύλο, το κέντρισμα από μια μέλισσα, ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οι παιδικές αρρώστιες …Αργότερα στη ζωή μας δεν έχουμε συνήθως συναίσθηση για αυτόν τον προγραμματισμό και πιστεύουμε πως είμαστε από φυσικού μας ηλίθιοι, σπιρτόζοι, χαζοί, οργισμένοι, κακοί, μελαγχολικοί ανίκανοι ή ανώτεροι.Μπορούμε μάλιστα, καθώς είμαστε πλάσματα με διάνοια, να προγραμματιζόμαστε μόνοι μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε και μετά να χρησιμοποιούμε τις ικανότητές μας για να διατηρήσουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία μας.Πολλοί από μας καταφέρνουμε με αλάθευτη ακρίβεια σε όλη μας τη ζωή να μας αποδιώχνουν, να μας απορρίπτουν, να μας εκμεταλλεύονται, να μας εξευτελίζουν και να μας κατατρέχουν. Από τους κυριότερους τρόπους για να διατηρήσουμε την κακομοιριά μας είναι να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους και τους  άλλους να προσπαθούμε να αλλάξουμε – την κοινωνία, το σύζυγο, το περιβάλλον. Και την ίδια στιγμή που κατηγορούμε τους άλλους, δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι πολλές από τις καταστάσεις που μας κάνουν δυστυχισμένους.»
 
 
Ελπίζω πως ο πηλός που είναι μερικοί να τους πιέσει να σπάσουν και να καταλάβουν πως στο τέλος της ζωής τους,όποιο και νάναι αυτό,πως έζησαν πραγματικά 30.000 μέρες και όχι μια μέρα 30.000 φορές.Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω στη κρίση του καθενός.Σκέψεις,επεξηγήσεις,ερωτήματα κ.λπ.


23 Δεκεμβρίου 2011

Ιδού η απορία;

ΚΤΕΛ ΑΘΗΝΩΝ.Και συγκεκριμένα ένα σύγχρονο πορτοκαλί λεωφορείο με ζώνες ασφαλείας,διαχωριστική θήκη ανάμεσα στις θέσεις των επιβατών,DVD για το πέρασμα της ώρας και ο κλιματισμός στους 35°C να σε κάνει να πετάς τον χειμώνα απο πάνω σου. Μετά απο μια απρόσμενα,ευχάριστη,7ωρη  ταλαιπωρία απο Αθήνα προς Θεσσαλονίκη,και διάφορες ξεχασμένες μυρωδιές στη μύτη μου απτα στενά της 3ης Σεπτεμβρίου,για πολλούς λόγους,τίθεται το εξής ερώτημα στο κεφάλι μου:
Η ειλικρίνεια ή το ψέμμα βλάπτει στις μέρες μας;
Εξαρτάται....;Απο πολλά;Απο το μέγεθος,τον άνθρωπο,τον λόγο που έφτασε αυτός ο άνθρωπος να είναι ειλικρινής ή να μην είναι....Απο το τρόπο,απο την στιγμή....κάτω απο ποιές συνθήκες..κ.λπ.
Το ψέμμα όμως δε παύει να είναι ψέμμα,και η αλήθεια-ειλικρίνεια,όπως θέλετε πείτε την,αυτό που είναι.Το κάθετι έχει και τις συνέπειες του.Το βάρος της ευθύνης,της ενοχής,των τύψεων,της ανακούφισης.Επιλέγω να πω ψέμματα σε έναν άνθρωπο για τους Χ λόγους,αλλά δεν επιλέγω να κουβαλήσω και να δεχθώ το αποτέλεσμα αυτού.Δεν επιλέγω να αποδεχθώ πως είπα ψέμματα πρώτα σε εμένα και μετά στον άλλον.Και το επαναλαμβάνω και μου γίνεται συνήθεια και το έχω βάλει στη ζωή μου χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία πως αυτό που κάνω θα με οδηγήσει εκεί που δεν θέλω.
Φυσικά και δέν αναφέρομαι σε εμένα και όλη αυτή ιστορία δεν αφορά εμένα.
Ας είμαστε ειλικρινής πρώτα με τους εαυτούς μας και κατεπέκτασην και με τους υπόλοιπους.Και μιλάω για ειλικρίνεια,μην μπερδεύουμε την οποιαδήποτε σκέψη-γνώμη-επιθυμία μας που φοβόμαστε να εκφράσουμε,με την ειλικρίνεια.Έχουμε ανάγκη απο αλήθειες...Απο τον εαυτό μας.Ας γίνει απο εκέι η αρχή κι όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν...Αν μάθεις στον εαυτό σου την αλήθεια,του την δουλέψεις και κατανοήσεις την ουσία της αλήθειας θα την αντιμετωπίζεις περισσότερο στο δρόμο της ζωής σου απ’ότι πρίν.
Ο εαυτός μας είναι ό,τι σημαντικότερο έχουμε.Αυτόν ανακαλύπτουμε στο ξεκίνημά μας,τον χτίζουμε στη πορέια της ζωής μας και με αυτόν τελειώνουμε.Κανείς δεν μένει...Ούτε φίλοι,ούτε γνωστοί,ούτε απόλυτοι έρωτες,ούτε μπαμπάδες,ούτε μαμάδες.Όλα αυτά μένουν στο μυαλό και στη ψυχή.Φαίνεται σκληρό και ακραίο αλλά έχει μια δόση αλήθειας!Ναι,είναι χαριτωμένος,γλυκός κι ’’αθώωος’’ ο πινόκιο.Δεν παύει να λέει ψέμματα όμως!

20 Δεκεμβρίου 2011

Παλιατσοκλόουν

Τα ρούχα μου είναι φαρδιά..
Χωράνε όλες τις διαθέσεις μου..
Στο τσαλακωμένο μου καπέλο, έχω ένα φρέσκο λουλούδι κι ενώ θα θελα να πω και ένα τραγουδάκι...
Ωστόσο..
Απλά στέκομαι..
Οι άνθρωποι με προσπερνούν και έτσι πλανιέμαι ανάμεσα τους..
Μου λένε να αλλάξω, να γίνω σαν εσένα κι εγώ..
Μα πώς;
Αφού τα μαλλιά μου τα ξερίζωσαν οι σκέψεις μου
Και τα όνειρα μου δραπετεύσαν μια νύχτα απ τα τρύπια παπούτσια μου
Πώς θα μπορούσα να κλάψω πάλι χωρίς τη μπογιά κάτω από τα μάτια μου;
Τα δάκρυα μου θα γίνουν αιώνια..
δε θα ξεβάψουν ποτέ..
Γι αυτό σου λέω
Άφησε με να συνεχίσω να βάζω το κόκκινο στη μύτη και το στόμα..
ο κόσμος θα γελά, μα εγώ δε θα ξεχνώ ποτέ πως ότι πω μυρίζει έρωτα..
κι εσύ, δε θα φοβάσαι να αγγίξω τη ψυχή σου γιατί θα βλέπεις από μακριά τα μεγάλα κάτασπρα γάντια μου..
τα φαρδιά μου ρούχα...
και όλες τις διαθέσεις μου.


Όλοι γελάνε με την τραγικότητα των παθημάτων του!
Οι παλιάτσοι μπορούν και παίζουν (με) τις μάσκες όταν οι άλλοι τις φορούν απλά.Αυτή είναι η μαγεία του. . .Όλοι έχουμε ένα παλιάτσο μέσα μας,είτε μικρό είτε μεγάλο.Άλλοι στη καθημερινότητα τους κι άλλοι μπρος σε κάποιες δυσκολίες.’Εναν παλιατσοκλόουν. . .Ή σκέτο κλόουν..Που φουσκώνει πολύχρωμα μπαλόνια και τα χαρίζει αποδώ κι αποκεί.Χωρίς να ζητά να του ρίξουν κέρμα.Μόνο χαμογελάει και κάνει το κόσμο να γελάει.Δε λέει ποτέ ΟΧΙ κι η φορεσιά του είνα μπαλωμένη,ή με χρυσόσκονη πασπαλισμένη.ΚΛΟΟΥΝ  ή  ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ...ποιές οι διαφορές λοιπόν;

Η συμφιλίωση μαζί του είναι μια καλή αρχή...

19 Δεκεμβρίου 2011

Φι Λία

Στο τοξιδι της ζωης μας συνανταμε λιγους ανθρωπους που τους ονομαζουμε φιλους.Η φιλια δεν ειναι κατι ευκολο αλλα ουτε και κατι δυσκολο.Φτανει να υπαρχει αγαπη,σεβασμος και ειλικρινια.Φιλοι ειναι αυτοι που δεν θα φοβηθουν να σε κοιταξουν καταματα και να σου πουν την αληθεια αλλα και δεν θα διστασουν να ειναι ο εαυτος τους μαζι σου.Να ειναι προθυμοι να σε βοηθησουν και να σεβαστουν τις επιλογες σου ακομη κι αν δεν συμφωνουν.Πισω απο μια φιλια δεν κρυβεται απολυτως τιποτα.Σκοπος ειναι η αποδοχη της διαφορετικοτητας του καθενος.Ουτε τα ετερωνυμα ουτε τα ομωνυμα ελκονται.Η διαφορετικοτητα ειναι αυτη που συγκρατει αυτον το δεσμο.Και κυριως η αποδοχη και ο σεβασμος του καθενος προς τον αλλον.Ας μην ζηταμε πολυτελειες λοιπον απο εναν φιλο.Να αποζηταμε την διαφορετικοτητα του αλλου και τον αληθινο του εαυτο.Να κοιταμε να καταθετουμε τα χαρακτηριστικα του δικου μας εαυτου μεσα σαυτη τη σχεση.Να μην ψαχνουμε καθρεπτες να προβαλουμε το εγώ μας.Να ειμαστε ελευθεροι.Ειμαι πραγματικα ελευθερος σημαινει μπορω.Η δυνατοτητα να κανω αυτο που θελω.Να η ελευθερια μου.Αν θυσιαζουμε το ειναι μας στο βωμο της φιλιας επειδη φοβομαστε την απορριψη τοτε ειμαστε πραγματικα μονοι.Και στο τελος αυτης της διαδρομης δεν θα αντικρυσουμε τιποτε αλλα απο το χασιμο του εαυτου μας.O φιλος δεν πρεπει να δενει τον φιλο.Να τον αφηνει ελευθερο.Nα του επιτρεπει να ειναι αυτος που θελει να ειναι.
Το δυσκολο δεν ειναι να βρουμε φιλους.Το δυσκολο ειναι να βρουμε ποιοι ειμαστε εμεις πραγματικα και ποιες ειναι οι αναγκες μας.Οταν το πετυχαινουμε,προβαλεται αυτοματα και στους γυρω μας.Σε φιλους και μη.Ας ξεχασουμε λοιπον τα απολυτα,τα ποτε και τα για παντα κι ας επικεντρωθουμε σε εμας και στην διαφορετικοτητα του αλλου.Ειναι πιο υγιες.Για ολους μας . . .