Στις βόλτες είμαι συντροφιά με ρολόγια στα χέρια
Δεν χρειάζομαι
τον χρόνο
Τί να μου κάνει
ο χρόνος
Δεν
χρειάζομαι τις βόλτες
Πού να με
πάνε οι βόλτες
Ένα τηλέφωνο
χρειάζομαι
Να ακούω τις
φωνές
Ούτε κι αυτό
Τόσοι αριθμοί
Μπλεγμένοι με
ιστορίες,υστερίες
Τον αέρα
χρειάζομαι
Να με
χτυπάει στο πρόσωπο
Να μου
καθαρίζει τα μάτια
Νερο
Να ξεπλένει
το δέρμα
Κι ένα
κρεβάτι
Είδα στον ύπνο
μου παιδιά
Να τρέχουν
Πάνω σε ένα
σχοινί
Πως μπορείς
να τρέχεις πάνω σενα σχοινί
Θα πεσεις
Είναι σιγουρο
ότι θα φας τα μούτρα σου
Κι όμως μπορούν
Αυτός ο
κόσμος χρειάζεται λίγη ξεκούραση
Αυτός ο
κόσμος που μιλάει,που κάνει πως μιλάει,γεμάτος χειρονομίες,αμφιβολίες
που πιο πολύ
φοβάται
παρά αντιδράει
Νομίζει πως
διασχίζει έναν δρόμο
πως χτυπάει
μια πόρτα
καρφώνει ένα
βλέμμα
φιλάει ένα
στομα
Ίσως και
παραπάνω
Τι να
χορτάσει από ένα στόμα
Δεν θα στο
πεί ποτέ πόσα στοματα είναι
Δεν θα τα
μετρήσει μπροστά σου
Τι ντροπη!
να μετράς με
τα δάχτυλα
αριθμούς,μήνες,φορές,αγάπες,γραμμάρια,χρόνια,γενέθλία
Ο θεός μου θυμάται πάντα
ο θεός μου αγαπάει
κοιτάει
δεν χαρίζει
κρίνει
μιλάει
μπερδέυει
αλλά είναιεδώ κάτω
σε κανέναν ουρανό
σε καμία διάσταση
σε κανένα κάδρο
εδώ
γυρω μου
τον βλέπω
με βλέπει
τον πλένω
τον ταίζω
τον παιδεύω
τον διώχνω και τον φωνάζώ οπουδήποτε
με οποιονδήποτε
σε οτιδήποτε
Όπου κι αν γυρίσεις τα μάτια σου
οι καθρέπτες σε βρίσκουνε
μην αγνοείς
δέξου και δείξου
Κι άσε τις προσευχές να γονατίζουν για'σένα.
