Ένας κύκλος

Όταν θαρθει η μέρα που δεν θα ψάχνω άσκοπα τη τσάντα μου περιμένοντας να κατέβει κάποιος απτο σπίτι
Όταν θαρθει εκείνη η μέρα που θα σταματήσω να χτυπάω κουδούνια,όταν θα δεν θα λέω στον εαυτό μου ''γιατί'' και θα λέω ''γιατί έτσι''
Όταν θα φτάσει η ώρα που θα προσπερναω απλώς το κλειδωμένο ποδήλατο και δεν θα στέκομαι απέναντι του στο πεζοδρόμιο,και θα πάψω να μετράω τα βράδια τις τρύπες στο πάτωμα απτις γόπες,και θα σβήνω το φως χωρίς φόβο,και θα κλείνω τις πόρτες απτα δωμάτια,και θα ανοίγω τα φύλλα να αερίζω τους χώρους,και θα ακούω με λύσσα τις παλιές κασέτες που μου χάρισαν,και θα χορεύω σε πάρτυ μέχρι να πέσω ξερή
'Οταν θα έρθει αυτή η μέρα που θα φτυσω επιτέλους αυτά τα:έτερον εκάτερον,εξυπακούεται,πιστεύω πως,σαφέστατα και θα λέγω και πάλι: ουρανός , ελα μωρέ , ψωμί , καύλα , γουστάρω ,και θα τραγουδάω τις θαλασσιες τις χάντρες αντι για των ματιών σου το χρώμα..
Όταν συμβεί αυτό.............,-σκύψε να σου πω-..................θα ξέρω με σιγουριά να πω,πώς θα κλείσει αυτός ο κύκλος.
Μέχρι τότε...υπο-θεσεις,προ-θεσεις,θεσεις,προσ-θεσεις,ανα-θέσεις,μετα-θεσεις...θες+εις

αν θες είναι καλύτερα – καλύτερο –να κοιμηθούμε αγκαλιά…
δε θα βήχω τη νύχτα, δε θα τραβάω τα σεντόνια, θα λουστώ,
θα ’μια φρόνιμη, ακούνητη, θα ’μαι σαν πεθαμένη
μη με ξεχάσεις όμως το πρωί γιατί έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους
έτσι που το ’καναν για να μην ενοχλούν τους δίπλα ή κι έτσι γι’ αστείο
και δεν ξανά ξυπνήσανε κι ούτε που παίξανε ποτέ...