Γιατι δεν αντέχω
Για δεν έχω να πληρώσω αυτά τα βλέμματα
πόσο μάλλον αυτά τα αγγίγματα
Και μιλούμε τόσο πολύ
Χωρίς να λέμε κάτι
Ξεροστάλιασα να προ(σ)φέρω τραγουδιστά
ό,τι του βολεί του καθενός
Φτανει πια
με τον αμαρτωλό Χριστό
που κουβαλάνε κάποιες άδικες κατάρες
Η πλαση είναι μεγάλη
κι οι ανθρωποι μικροί
Εγω θα κάμω πτώσεις
αδιάβροχες
Κι όταν
θα στριψω προσεκτικά το παραβάν
Θα φωνάξω μέσα από το κανάλι που μας χωρίζει:
Κατά πού πέφτει το κενό;
Να σε ιδώ τι θα απαντήσεις…..
