Μολυβοσκέψη

Πάντα πίστευα

πως να υπογραμμίζεις με στυλό
σε ένα βιβλίο 
είναι βιασμός
αφέλεια
αδιαφορία
Λερώνεις τις σελίδες
με ένα μπλεμαύρο μελάνι
Ένα στυλό
δεν έχει την χάρη του μολυβιού
Η γραμμή που θα τραβήξεις
απο τη πρώτη λέξη 
μέχρι το τέλος της σελίδας
δεν θά'ναι ποτέ ίδια με αυτήν του μολυβιού.
Μία γκρί γραμμή
δεν βιάζει
δεν γεμίζει το μάτι
δεν θα είναι για πάντα εκεί
Έχεις την ευκαιρία
να την σβήσεις
όποτε θελήσεις 
και να την ξανατραβήξεις,
να την σημειώσεις σε μια άλλη σελίδα
σε έναν άλλο στίχο
Μην πληγώνεις τις λέξεις
μην τις πνίγεις σ αυτό το σκοτάδι
στο μαύρο το υγρό
Μην αφήνεις
 μια μπλέ γραμμή
 να κλέψει την παράσταση απο τα γράμματα
Άσε τις λέξεις
να ενωθούν
μέ ένα μολύβι
καλοξυσμένο
ή φαγωμένο
Θα γράψει πιό απαλά στο χαρτί
Σκύψε επάνω στις σελίδες
κι υπογράμμισε
με ανθρωπιά
την φράση
που πέταξε ένα δέμα με σκέψεις 
μπροστά στα πόδια σου
Ύστερα
σήκωσε το κεφάλι σου 
και δές
τις χρυσαλλίδες του Λουντέμη
που έχουν κολλήσει
στο παράθυρό σου
Είναι απ'αυτές
που τις λέμε 
<<ψυχές>> 
και που πεθαίνουν γύρω στις λάμπες,
θύματα της γοητέιας της φωτιάς
Σαν ένα πολεμικό φίλμ
Εσύ 
το μολύβι
2 γραμμές
το στυλό 
η χρυσαλλίδα στο παράθυρο.