Aποσπάσματα βιβλίων

Με αφορμή κάποια βιβλία που έχω διαβάσει στο παρελθόν,πήρα την απόφαση να παραθέσω κάποια αποσπάσματα τους και ελπίζω πως θα δημιουργήσει μια αίσθηση σε κάποιους,έστω κι αντιφατική κι αρνητική.

 Ας ξεκινήσουμε με τον μεσιέ Λεό Μπουσκάλια απο το βιβλίο του 

• ’’Να ζείς Να αγαπάς και να μαθαίνεις’’:

«Υπάρχουμε εμείς, ο εαυτός μας και πάνω σ’ αυτό τον εαυτό συσσωρεύουμε χιλιάδες και χιλιάδες πράγματα που μπορεί να μην είναι ο εαυτός μας, μα που να ανήκουν μάλλον στην οικογένειά μας, την κουλτούρα μας, τους φίλους και ούτω καθεξής. Τα παίρνουμε μαζί μας και τότε αυτά γίνονται εμείς και είμαστε ικανοί να πεθάνουμε για να υπερασπίσουμε αυτό το «εμείς» και καταφεύγουμε στην απάθεια για να αποφύγουμε τις προκλήσεις του νέου εαυτού.Δημιουργούμε επίσης μοντέλα τελειότητας. Περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να κάνουμε τον έξω κόσμο να ταιριάσει μ’ αυτό που νομίζουμε εμείς σαν τέλειο».

 «Πρώτα από όλα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο και να πάψουμε να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους σαν αντικείμενα.Είμαστε ευάλωτοι, εύθραυστοι, είμαστε αδύναμοι εύκολα σπάμε,εύκολα τρομαζουμε.
Είναι τόσο εύκολο , έτσι ευάλωτοι που είμαστε και εύθραυστοι , να ανοίξουμε μια τρύπα στον άλλον και να τον κάνουμε να υποφέρει.Είναι όμως εξίσου εύκολο να κλείσουμε την τρυπα με το ίδιο δάχτυλο που την άνοιξε.Εξαρτάται από ποια πλευρά του ατόμου είσαι.»

 

• Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Διακογιάννη "Τέρα Άμου":

 «..Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής.Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ' την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε Αγαπημένου...»

• Η μοναξιά είναι απο χώμα  Μάρω Βαμβουνακη

«..Τι θα πει να φύγω μακριά σου για να γλιτώσω? Δεν είναι ζήτημα τόπου το φευγιό. Να γλιτώσω δηλαδή από τι? Από την αγωνία μου να γλιτώσω, από τον πόνο μου να γλιτώσω. Με τσούζει το μάτι μου και το βγάζω να μην τσούζει. Κι ύστερα τι?
Κι ύστερα τι? Λέει όλη μου η ύπαρξη σήμερα έτσι όπως περπατά σε ανοιξιάτικο χωματόδρομο κι επιστρέφει. Τι? Κι επιστρέφει.»

 

• Ιστορίες του κ.Κουνερ του Μπέρτολτ Μπρεχτ  (Όλες οι ιστορίες έχουν ένα κοινό άξονα:δείχνουν την συμπεριφορά του ατόμου, του κ.Κουνερ,απέναντι σε φαινόμενα της καθημερινής ζωής,και τις αντιδράσεις του απέναντι σε καθιερωμένες αντιλήψεις και καταστάσεις.Όλες αυτές οι ιστορίες του βιβλίου συνθέτουν έναν κόσμο ’’εν κινήσει’’).

 Σοφή στούς σοφούς είναι η στάση

«Κάποτε επίσκεφτηκε τον κ.Κ. ένας καθηγητής της φιλοσοφίας κι άρχισε να του μιλάει για τη φιλοσοοφία του.Μετά απο λίγη ώρα ο κ.Κ. είπε στον καθηγητή: Κάθεσαι ενοχλητικά,μιλάς ενοχλητικά.Σαν τ’άκουσε αυτό ο καθηγητής θύμωσε και του είπε:Δέ μ’ενδιαφέρει τί σκέφτεσαι για το άτομό μου,μ’ενδιαφέρει να μάθω τη γνώμη σου γι’αυτά που λέω.Αυτά που λες δεν έχουν περιεχόμενο,αποκρίθηκε ο κ.Κ.Σε βλέπω να βαδίζεις αδέξια,και το βάδισμά σου δέν έχει προορισμό.Μιλάς σκοτεινά και η ομιλία σου δέ φωτίζει τίποτα.Βλέποντας τη στάση παύει να μ’ενδιαφέρει ο στόχος σου.»

 

Κουβέντες

 «Εμείς οι δυό δεν έχουμε πιά τίποτα να πούμε,έιπε ο κ.Κ. σε κάποιον.Γιατί; ρώτησε ο  άλλος τρομαγμένος.Γιατί όταν είμαι μαζί σου δε λέω καμιά λογική κουβέντα,παραπονέθηκε ο κ.Κ. Μα αυτό δε μ’ενοχλεί καθόλου,τον παρηγόρησε ο άλλος.Το πιστεύω,είπε με πικρία ο κ.Κ.,ενοχλεί όμως εμένα.»

•  «ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ… ΖΕΥΓΑΡΩΝΕΙ»    SHEPARD GELLERT

«Εμάς τους ανθρώπους, μας προγραμματίζουν να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να ενεργούμε με ορισμένο τρόπο οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι θείοι κι οι θείες, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, οι δάσκαλοι, οι συνομήλικοί μας και μερικά τυχαία περιστατικά, όπως το δάγκωμα από ένα σκύλο, το κέντρισμα από μια μέλισσα, ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οι παιδικές αρρώστιες …Αργότερα στη ζωή μας δεν έχουμε συνήθως συναίσθηση για αυτόν τον προγραμματισμό και πιστεύουμε πως είμαστε από φυσικού μας ηλίθιοι, σπιρτόζοι, χαζοί, οργισμένοι, κακοί, μελαγχολικοί ανίκανοι ή ανώτεροι.Μπορούμε μάλιστα, καθώς είμαστε πλάσματα με διάνοια, να προγραμματιζόμαστε μόνοι μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε και μετά να χρησιμοποιούμε τις ικανότητές μας για να διατηρήσουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία μας.Πολλοί από μας καταφέρνουμε με αλάθευτη ακρίβεια σε όλη μας τη ζωή να μας αποδιώχνουν, να μας απορρίπτουν, να μας εκμεταλλεύονται, να μας εξευτελίζουν και να μας κατατρέχουν. Από τους κυριότερους τρόπους για να διατηρήσουμε την κακομοιριά μας είναι να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους και τους  άλλους να προσπαθούμε να αλλάξουμε – την κοινωνία, το σύζυγο, το περιβάλλον. Και την ίδια στιγμή που κατηγορούμε τους άλλους, δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι πολλές από τις καταστάσεις που μας κάνουν δυστυχισμένους.»

 

 

Ελπίζω πως ο πηλός που είναι μερικοί να τους πιέσει να σπάσουν και να καταλάβουν πως στο τέλος της ζωής τους,όποιο και νάναι αυτό,πως έζησαν πραγματικά 30.000 μέρες και όχι μια μέρα 30.000 φορές.Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω στη κρίση του καθενός.Σκέψεις,επεξηγήσεις,ερωτήματα κ.λπ.