Oρθο Γραφια

Μια μουσική παίζει απο το δωμάτιο σου

διαπερνάει τη πόρτα σου

γεμίζει το σαλόνι

χαιδεύει το καναπέ

σέρνεται απο το χαλί μέχρι τον διάδρομο

πηδάει 

απο το παράθυρο 

με φόρα

πάνω στα αυτιά μου

Στα κάκγελα βρήκα δεμένο το μπαλόνι σου

φουσκωμένο 

και άχρωμο

-άχρωμο

όποτε σκέφτομαι  αυτή την λέξη μούρχεται πάντα το λευκό-

μπορεί να ήταν και λευκό

δέν πολυθυμάμαι

Η γριά σου διασχίζει κάτω το δρόμο 

με ένα μάτσο σακούλες

στα χέρια.

Κρέμονται με τέτοια επιμονή απο τους καρπούς της

που νόμιζεις θα την τραβήξουν χάμω.

Έφτασε το καλοκαίρι κι εσύ ακόμα ορθογραφία δεν έμαθες,μου’λεγες

κοίτα να διορθώσεις τα λάθη σου πρίν τον χειμώνα.

Όλη μέρα ταβάνι κοιτάζεις

Θα σηκωθώ μια μέρα και θα τρέξω πάνω στα χώματα

να με λούσει η βροχή

να βουτάω στις λάσπες 

με τα πόδια γυμνά

να μουσκευτούν τα μαλλιά μου

Να τρέχω

και να τρέχω

Να μη γέρνω πια

να μη γερνάω

Σου λέω εγω

εγω

σου

 λεω

        εγω. . .

Κι αν σέρνομαι κάτι με πατάει

κι αν κάτι με πατάει μπορεί και να πετάει . . .

Να φωνάξω στην φωνή μου;

Έφαγα τη φωνή μου 

με εκατό κουταλιές ανάσας

κι ορθογραφία

πάλι 

δέν 

έμαθα.