Έπιασα μια θέση στο παράθυρο
Κι αφέθηκα στα χαλίκια
πλάι στις γραμμές του τραίνου
Στα πόδια μου
κρέμόταν το μαυρο φουστανι
της μητέρας μου
Κι η δερματινη ζώνη
του πατέρα μου
έσφιγγε
ολόγυρα
ψηλά την μέση
Σε όλη την διαδρομή
ερχότανε ο θάνατος και καθότανε δίπλα μου,
αμίλητος
με το χέρι του
πάνω στο γόνατό μου
Αρχιζε απ'το τζάμι να βραδιάζει
κι ο θάνατος άλλαξε κουπέ
Τον άκουγα μέσα στην νύχτα
να γυροφέρνει
στο μαξιλάρι
-εκεί που ακουμπάς καιι πάντα κάτι θυμάσαι-
Άκουγα τον βήχα του
να τρίζει το μονό μου κρεββάτι
Ξημέρωσε
κι όλα δυσκόλεψαν
χωρίς αποσκευές
Δεν είμαι εδώ
δεν είμαι εγώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μή διστάζεις.ακόμη και ανώνυμα